Στην γιαγιάκα μου.

20/4/2012

Όταν ξύπνησα για το σχολείο,η μητέρα μου,μου αφηγήθηκε ένα όνειρο.
"΄Ήταν η γιαγία σου και καθάριζε το καινούργιο της σπίτι,καθώς μου έδειχνε τα πολλά παιδικά δωμάτια με κούνιες και κρεβατάκια που είχε.Ήτανε τόσο άσπρα,φωτεινά και καθαρά.Μου είπε πως μόνο οι άνθρωποι με καρδιά παιδιού θα πάνε στον παράδεισο".Η μάνα μου με προειδοποίησε οτι η γιαγια μου είναι άρρωστη.

25/4/2012

Η μητέρα μου μου είπε πως δεν είναι καθόλου καλά.Δεν αντέδρασα ιδιαίτερα.Πήγα και έπλυνα τα δόντια μου.Είπα απο μέσα μου "Θεέ μου,μην τη πάρεις μακρια πρίν την χαιρετήσω".

26/4/2012

Επισκέφτηκα την γιαγία μου.Κανονηκά,στο ίδιο κρεβάτι που είναι προσηλωμένη εδώ και 14 χρόνια.Συζήτησα με τον παππού μου για τοτε που ήτανε στη Αφρική,χεραίτησα και έφυγα.Τίποτα σπουδαίο."Όχι ακόμα",είπα.

28/4/2012

Θα έβγαινα μια βόλτα.Πρίν βγώ,πήγα δίπλα,στον παππού μου και στην γιαγιά μου.Πήγα και στον παππού μου μια φράουλα,απο τις δικιές μου,που καλλιεργώ στο μπαλκόνι μου.Μου είπε πως δεν τη τρώει διότι τα κουκούτσια κολλάνε στην μασέλα του.Αφού μιλήσαμε για τα λουλούδια και για το πόσο ωραίο είναι το νυχτολούλουδο,έφυγα για να πάω μια βόλτα.Χεραιτάω τον παππού μου και γυρνάω να φύγω."Δεν θα χεραιτήσεις την γιαγιάκα σου?"Με ρώτησε με ενα λίγο πικραμένο χαμόγελο,κάτω απο το μουστάκι του.6 χρόνια χωρίς να μπορεί να πει ολοκληρωμένες προτάσεις και 8 χρόνια χωρία καθόλου μιλία,δεν είχα συνηθήσει την ησυχία της.Η μάνα μου,μου είπε πως όταν ήτανε καλά,είχε το πιο δυνατό γέλιο που έχει ποτέ ακούσει στη ζωή της.Έσκυψα βιαστικά,τη φίλησα,της χαίδεψα το πόδι και έφυγα."Όχι ακόμα,δεν την χαιρέτησα σωστά".

3/5/2012

Η μητέρα μου με ειδοποίησε οτι θα πήγαινε δίπλα,στον παππού και στην γιαγία διότι η γιαγια βαριανασαίνει.Έκλεισε βιαστικά την πόρτα.Βγήκα έξω,την ακολούθησα κρυφά και κοντοστάθηκα.Λέω στον εαυτό μου "πήγαινε και εσύ δίπλα".'Εδωσα μια πεντάλεπτη μάχη με εμένα και τελικά,πήγα με τα χίλια ζόρια,Η γιαγια και ο παππούς με το οξυγόνο και οι δυο.Ο γιατρός είπε πως δίνει στην γιαγια μου μια βδομάδα ζωής.Έκατσα δίπλα της.

Της χαίδεψα το μάγουλο και τα μαλλία.Βούρκωσα.Έσκυψα και την αγκάλιασα όπως δεν την είχα αγκαλίασει 14 χρόνια τώρα.Τη φίλησα στο μάγουλο και αμέσως το μυαλό μου συνδέθηκε με το παρελθόν.Η παιδική μου ζωή σε φλάς μπακ.Τη γιαγία μου να μου μαγειρέυει σούπα,να που προσφέρει τη 3η καραμέλα,να γκρινίαζει που δεν τρώω όλο μου το φαγητό,να μου λέει πως έιμαι η "αγαπημένη της",να μου φτίαχνει "αυγο με ψωμί"(σας το όρκίζομαι,έβαζε ένα κρυφό συστατικό εκει μέσα),να της κλέβω στα κρυφά τα μακαρόνια της απο το πίατο(όχι οτι δεν με έβλεπε),να είμαστε και οι δύο ξαπλωμένες και να προσπαθούμε να φτίαξουμε τις δικές μας παροιμίες,να πηγαίνουμε για ψώνια,αυτή με το καροτσάκι και εγώ απο πίσω,να την βλέπω να γίνεται ολοένα πιο αργή...

Δάκρυσα.Την έσφιξα πιο πολύ."Σε αγαπάω.Μπορείς την πάρεις Κύριε τώρα.Σε χεραίτησα έτσι ακριβώς όπως ήθελα".

4/5/2012

Σε λιγότερο απο ένα 24ώρο η γιαγίακα μου είχε πια σβήσει...