Sunday, March 4, 2012

Oταν μεθάω



Όταν μεθάω,
γίνομαι ευχάριστη και κοινωνική,
''γυναίκα'',μπορώ να πώ ερωτεύσιμη.
Μιλάω πολύ,κάνω φιλίες,
χορεύω τραγούδια που μισώ
και πίνω τα φάρμακα σαν παυσίπονα.
Φένομαι ευτυχισμένη,αλήθεια!
Εκεινη τη στιγμή,μπορώ να σου αναλύσω τη δημοκρατία,
να γίνω τέλειος ακροατής στις μπούρδες του καθενός 
και ταυτόχρονα,να δείχνω φυσιολογική και ήρεμη,
έτοιμη για την ατάκα της βραδίας,έτοιμη για χιούμορ.
Σαν να μην έχω κάτι αλλο να σκεφτώ,
σαν να ζω για το τώρα,σαν να ζω για το παρόν.

Στην πραγματικότητα όμως
όταν μεθάω,
γίνομαι ψέυτικη και υποκριτής,
γρανάζι της μηχανοποιημένης μου δυστυχίας
και λίπασμα για μεσονύχτια δράματα.
Όταν πίνω,είμαι μια ευαίσθητη κοπέλα,
που βαθία μεσα της ευχεται να ήτανε σπιτι της 
και να έκλαιγε μονάχη,κάτω απο τα παπλώματα,
για να μην δουνε τις πληγές της,για να μην την δακτυλοδείξουν.

Και το χειρότερο;
'Οσο και να πίνω,
όσο και να προσπαθώ να κρυφτώ,
και όσο και αν χορεύω,
ένα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό ξανά και ξανά...


Εσύ,όταν πίνεις,με σκέφτεσαι;;

No comments:

Post a Comment