αλλά με βρίσκω

Δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω,
δεν το θεωρώ κακό,''ρυτίδα'' της προσωπικότητας μου
λεκές στον σεβασμό του εαυτού μου.

Είμαι άνθρωπος μαύρο χάλι,
σπασμένος σε χίλια κομματάκια
μπερδεμένη μέχρι αηδίας
πονεμένη από τον ίδιο μου τον εαυτό μέχρι αίματος
και απογοητευμένη από το περιβάλλον μου

Πιεσμένη για το καλύτερο
πληγές σε όλο μου τον χαρακτήρα
και καμιά φορά λέω και την κακία μου.Μπροστά σου ή και από μέσα μου(αλλά σχεδόν ποτέ πίσω από την πλάτη σου).

Όμως,αυτο ακριβώς είναι που με κάνει δυνατή
να παραδέχομαι την αδυναμία μου,την πλήρη ανικανότητα μου,την αισχρή μου συνείδηση.
Δεν κάνω κάτι ιδιαίτερα καλό-ηθικά εννοώ καλό,διαφορετικά κάνω τέλεια κεκάκια-
έτσι νιώθω άνετη κάπως...ελεύθερη...
είμαι αποδεσμευμένη απο το ''τέλειο'' του ανθρώπου.

Μα γιατί να κρυφτώ;
προσπαθώ-Ω ΘΕΕ ΜΟΥ-πόσο προσπαθώ να φτιάξω,
να κοιτάω λίγο περισσότερο τον άλλον από την πάρτη μου
να αγαπάω πιο πολύ τον εχθρό μου παρά τον φίλο μου.
αλλά πιστεύω πως ποτέ δεν θα το καταφέρω σε ικανοποιητικό βαθμό.

Μέχρι τότε τα βρίσκω με τον εαυτό μου,σιγά σιγά και επίπονα
αλλά με βρίσκω.