Μπερδεύτηκα :S

    Πολλοί άνθρωποι λένε να ζεις στο παρόν και όχι στο μέλλον ή στο παρελθόν,γιατί το μέλλον είναι αβέβαιο και το παρελθόν δεν μπορείς να το αλλάξεις.

         Και εγώ,με την ανθρώπινη ηλιθιότητα που με βαράει,δυσκολεύομαι να το κάνω πράξη ή ακόμα και να το καταλάβω.Το παρελθόν μου φαίνεται γνώριμο και το μόνο σίγουρο,το μέλλον ελπιδοφόρο ενώ το παρόν μια υποχρεωτική στάση που πρέπει να υπομένω και να περιμένω μέχρι να περάσει το τρένο του αύριο.

          Αναρωτιέμαι...υπάρχει όντως παρόν;Όλα,δεν είναι ένα άμεσο μέλλον;.Για να γίνω πιο κατανοητή,πες πως είναι Σάββατο πρωί και κανονίζεις να βγείς το βράδυ.Δεν ανυπομονείς για το βράδυ;Δεν κανονίζεις τι θα φορέσεις,πιεις,πεις κτλ; Άρα,ζείς το μέλλον(βράδυ)στο παρόν(πρωί).

          Δεν ξέρω γιατί μου φαίνεται τόσο δυσνόητο το ρητό ''να ζεις με τις ευλογίες του σήμερα''.Τόσο αχάριστοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι;Ή τελοσπάντων θεωρείται αχαριστία να περιμένω κάτι ώστε να ξεχνάω αυτά που έχω;Ή απλά είναι ένα άλλο,κακό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου εγκεφάλου,που παίζει μεταξύ των ορίων του εγωισμού και του αλτρουισμού;Δεν έχω κάτι πολύ σημαντικό(μια δουλεία,έναν σύντροφό,την υγεία μου),και περιμένω με ανυπομονησία το μέλλον για να το αποκτήσω,αψηφώντας τα υπόλοιπα.Αυτό είναι καλό ή κακό;

Κάποιος να με ξεμπερδέψει γιατί αρχίζω και τσαντίζομαι.