Κοίταγα φωτογραφίες,απο ένα καλοκαίρι,που παρ'όλο ήταν φορτικό και πολύ δύσκολο,μπλεγμένο ανάμεσα σε υποχρεώσεις,κλάματα,δεινά και αρκετό αλκοόλ,ήτανε ίσως το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου.
Τότε που όλα ήτανε ένα μέλλον,μια δυσκολία που δεν έλεγε να έχει τέλος,ναι τότε,πέρασα τις πιο καταπληκτικές στιγμές που έχω περάσει στα 19 σχεδόν μου χρόνια.
Στη θάλασσα σε μια σκηνή,με λίγα φρούτα,φυστικοβούτυρο και πολύ γέλιο.
Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα τη διαβάσεις αυτή εδώ τη βλακεία και αναρωτιέμαι αμα θα καταλάβεις για ποιο πράγμα μιλάω.Σε έχασα,το νιώθω,το αισθάνομαι μα πάνω απο όλα το βλέπω.Ή μάλλον δεν σε έχασα,αλλά χάθηκες.
Εσύ που πάντα μου έμαθες να παλεύω και να γελάω-ακόμα και με το φτέρνισμα του άλλου,τόσο παιδί είσαι-ξαφνικά φένεται σαν να αποδέκτηκες τη μοίρα σου.Εσύ που πήγαινες πάντα κόντρα,τώρα σβήνεσαι στο καπνό του τσιγάρου σου αλλα και απο τις δικιές μου αναμνήσεις.Πιο πολλές δυσκολίες δεν θα σε βρούν,αλλα και να σε βρούν,με αυτά που ξέρεις,δεν θα σε αγγίξουν μάλλον.Τόσο πέτρα έγινες,έτσι,με ενα ''δεν βαριέσαι'' χάθηκε το χαμόγελο σου απο το στόμα σου.
Πόσο πολύ σε αγάπησα και σε αγαπώ δεν μπορώ να σου περιγράψω .Παλεύαμε μαζί τα κύματα-στη κυριολεξία πάλευα μαζί σου. Έκλαιγες και μέσα μου σπαρταρούσα,κοβόσουνα και έκοβες και εμένα μαζί.Γέλαγες και γέλαγα και εγώ.Άμα μπορώ να πω πως ερωτεύτηκα τη φιλία μαζί σου,δεν θα είναι υπερβολή γιατι όντως,είσουνα η αδελφή ψυχή μου.Δεν το έδειχα,γιατι όπως λές είμαι εγωίστρια,αλλα ενας Θεός ξέρει τα δάκρυα που έχω ρίξει για την ψυχή σου και πάλι ένας Θεός ξέρει ποσες νύκτες σκέφτομαι ''άρα,θα τα καταφέρει μεχρι αύριο;".
Μου λείπεις ρε,καταλαβένεις;;;
Γύρνα πίσω,άσε τις ματαιοδοξίες,άσε τη στεναχώρια σου,άσε τη ταλαιπωρία σου,άσε τους σκατωμένους που μόνο να σε βουλιάζουνε ξέρουν,και έλα πίσω μαζί μου
Σε παρακαλώ πολύ,ξέφυγε απο όλα αυτα.Δεν είσαι εσυ άνθρωπος που παραδίνεσαι,γιατί τα τίναξες όλα στον αέρα; Σε μια συζήτηση μου είπες πως είσαι ευτυχισμενη...Είσαι όντως?Εγώ σε βλέπω κουρασμένη και ταλαιπωρημένη,πιο χλωμή απο το φυσικό και στα μάτια-ορκίζομαι-πως σε βλέπω να ουρλιάζεις.
Έλα πίσω,έλα ξανά στη ζωή.Πάμε ξανά για κάμπινγκ,πάμε να γελάσουμε,πάμε να ερωτευτούμε τόσο ηλίθια,έλα να ξαναζήσουμε παρέα.Ξύπνα σε παρακαλώ και ετοίμασε τις βαλίτσες σου...
Τότε που όλα ήτανε ένα μέλλον,μια δυσκολία που δεν έλεγε να έχει τέλος,ναι τότε,πέρασα τις πιο καταπληκτικές στιγμές που έχω περάσει στα 19 σχεδόν μου χρόνια.
Στη θάλασσα σε μια σκηνή,με λίγα φρούτα,φυστικοβούτυρο και πολύ γέλιο.
Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα τη διαβάσεις αυτή εδώ τη βλακεία και αναρωτιέμαι αμα θα καταλάβεις για ποιο πράγμα μιλάω.Σε έχασα,το νιώθω,το αισθάνομαι μα πάνω απο όλα το βλέπω.Ή μάλλον δεν σε έχασα,αλλά χάθηκες.
Εσύ που πάντα μου έμαθες να παλεύω και να γελάω-ακόμα και με το φτέρνισμα του άλλου,τόσο παιδί είσαι-ξαφνικά φένεται σαν να αποδέκτηκες τη μοίρα σου.Εσύ που πήγαινες πάντα κόντρα,τώρα σβήνεσαι στο καπνό του τσιγάρου σου αλλα και απο τις δικιές μου αναμνήσεις.Πιο πολλές δυσκολίες δεν θα σε βρούν,αλλα και να σε βρούν,με αυτά που ξέρεις,δεν θα σε αγγίξουν μάλλον.Τόσο πέτρα έγινες,έτσι,με ενα ''δεν βαριέσαι'' χάθηκε το χαμόγελο σου απο το στόμα σου.
Πόσο πολύ σε αγάπησα και σε αγαπώ δεν μπορώ να σου περιγράψω .Παλεύαμε μαζί τα κύματα-στη κυριολεξία πάλευα μαζί σου. Έκλαιγες και μέσα μου σπαρταρούσα,κοβόσουνα και έκοβες και εμένα μαζί.Γέλαγες και γέλαγα και εγώ.Άμα μπορώ να πω πως ερωτεύτηκα τη φιλία μαζί σου,δεν θα είναι υπερβολή γιατι όντως,είσουνα η αδελφή ψυχή μου.Δεν το έδειχα,γιατι όπως λές είμαι εγωίστρια,αλλα ενας Θεός ξέρει τα δάκρυα που έχω ρίξει για την ψυχή σου και πάλι ένας Θεός ξέρει ποσες νύκτες σκέφτομαι ''άρα,θα τα καταφέρει μεχρι αύριο;".
Μου λείπεις ρε,καταλαβένεις;;;
Γύρνα πίσω,άσε τις ματαιοδοξίες,άσε τη στεναχώρια σου,άσε τη ταλαιπωρία σου,άσε τους σκατωμένους που μόνο να σε βουλιάζουνε ξέρουν,και έλα πίσω μαζί μου
Σε παρακαλώ πολύ,ξέφυγε απο όλα αυτα.Δεν είσαι εσυ άνθρωπος που παραδίνεσαι,γιατί τα τίναξες όλα στον αέρα; Σε μια συζήτηση μου είπες πως είσαι ευτυχισμενη...Είσαι όντως?Εγώ σε βλέπω κουρασμένη και ταλαιπωρημένη,πιο χλωμή απο το φυσικό και στα μάτια-ορκίζομαι-πως σε βλέπω να ουρλιάζεις.
Έλα πίσω,έλα ξανά στη ζωή.Πάμε ξανά για κάμπινγκ,πάμε να γελάσουμε,πάμε να ερωτευτούμε τόσο ηλίθια,έλα να ξαναζήσουμε παρέα.Ξύπνα σε παρακαλώ και ετοίμασε τις βαλίτσες σου...
No comments:
Post a Comment