Πολύ μέτριος τύπος.
Θα μπορούσα να γράψω ένα κατεβατό για τις ατέλειες του προσώπου του και για το πόσο μη ξεχωριστός είναι.
Αλλα είχε κάτι που τραβούσε τους πάντες.
Γυναίκες, φυσικά, κυρίως.
Όσες του μίλαγαν τον κοιτούσαν με αυτό το βλέμα της πεντάχρονης που της χαρίζεις καινούρια κούκλα.
Τα μάτια τους έλαμπαν,χαζογελούσαν, ήταν μικρά κοριτσάκια που κοκκίνιζαν με το παραμικρό.
Και το αστείο είναι πως ο τύπος ούτε καν προσπαθούσε.
Πιστεύω πως ουτε καν ήξερε τι εντυπώσεις προκαλεί.
Σίγουρα δεν γνώριζε την γοητεία του.
Έσπασα το κεφάλι μου να δώ ,τί είναι αυτό το τόσο μαγευτικό πάνω του ,που έκανε τους πάντες να θέλουν να του πιάσουν κουβέντα.
Τον κοίταζα συνέχεια -πάντα τον κοιτάω- μιας και εγω δεν αποτελώ την εξαίρεση της παραπάνω κατηγορίας.
Τελικά βρήκα το μυστικό του.
Χαμογελάει συνέχεια και εγκάρδια.
No comments:
Post a Comment