πλέγμα από πόρους
άχαρο και όμως τόσο χαρισματικό
ξεχασμένο και όμως τόσο σημαντικό
εσύ είσαι το όριο του μέσα μου
εσύ είσαι το όριο του έξω τους
ταράζεται η ψυχή μου και φουντώνεις και εσύ
κλαίνε τα μάτια μου και ιδρώνεις εσύ
ποτίζεσαι απο θλίψεις και αγωνίες
με την ίδια ευκολία που ποτίζεσαι απο την βροχή
έχεις γίνει απαλό μετά απο τόσα χρόνια που έμαθες να είσαι σκληροτράχυλο
τα βάρη που σηκώνεις σε έχουν κάνει ανάλαφρο,ίσως διαφανές
Πάνω σου καταγράφονται όλα τα καρδιοκτύπια
είσαι κήρυκας συναισθημάτων
φωτίζεις,κοκκινίζεις,
σκυθρωπιάζεις,λάμπεις,
μαραζώνεις,τεντώνεσαι,
ρυτιδιάζεις,
καθαρίζεσαι,βρωμίζεσαι και πάλι
αγκαλιάζεις τους ανθρώπους με τέτοιο τρόπο που δεν έχουνε αγκαλιαστεί ποτέ
εξαιτίας σου,αντιλαμβάνομαι το χάδι και το χτύπημα,την αγκαλιά και το μαχαίρωμα
καθρέφτη της ψυχής μου και φυλακή της
No comments:
Post a Comment