Friday, October 17, 2014

δέρμα

πλέγμα από πόρους

άχαρο και όμως τόσο χαρισματικό
ξεχασμένο και όμως τόσο σημαντικό

εσύ είσαι το όριο του μέσα μου
εσύ είσαι το όριο του έξω τους

ταράζεται η ψυχή μου και φουντώνεις και εσύ
κλαίνε τα μάτια μου και ιδρώνεις εσύ

ποτίζεσαι απο θλίψεις και αγωνίες
με την ίδια ευκολία που ποτίζεσαι  απο την βροχή

έχεις γίνει απαλό μετά απο τόσα χρόνια που έμαθες να είσαι σκληροτράχυλο
τα βάρη που σηκώνεις σε έχουν κάνει ανάλαφρο,ίσως διαφανές

Πάνω σου καταγράφονται όλα τα καρδιοκτύπια
είσαι κήρυκας συναισθημάτων

φωτίζεις,κοκκινίζεις,
σκυθρωπιάζεις,λάμπεις,
μαραζώνεις,τεντώνεσαι,
ρυτιδιάζεις,
καθαρίζεσαι,βρωμίζεσαι και πάλι

αγκαλιάζεις τους ανθρώπους με τέτοιο τρόπο που δεν έχουνε αγκαλιαστεί ποτέ
εξαιτίας σου,αντιλαμβάνομαι το χάδι και το χτύπημα,την αγκαλιά και το μαχαίρωμα



καθρέφτη της ψυχής μου και φυλακή της



No comments:

Post a Comment