Monday, November 7, 2011

Χωρις τιτλο

Σε θυμάμαι τις φορες που μ'αγκάλιαζες
θυμάμαι το βλέμμα σου,
το κάθε σου χάδι,
εκτάμησα άλες τις τρίχες στο κεφάλι σου
τα αυλάκια στο κουτελό σου.
Αγάπησα τον τόνο τις φωνής σου
τα τόσα γλυκά σου ψέματα
που χτίζουνε κάστρα, και λαούς
θάλασσες και απέραντα πανυγήρια
Χόρευα στα λόγια σου και στο ροζ της γλώσσας σου
φανταζόμουνα πως θα 'τανε ,να μην είχε τίποτα συμβεί.
Καλύτερα γι'εσένα ρε ψυχή μου
που τώρα μαραζώνεις και κλαίς πάνω απο τους ήδη πεθαμένους έρωτες
λες και τα κρυσταλένια δάκρυα σου,θα φέρουν πίσω την Ανάσταση.
Μα τώρα,ότι έγινε,έγινε.
Καιρός να πάμε αλλού.
Να θρηνήσουμε των αλλονών τα σάπια τα κορμια
που πλεον έχουνε δεσμό με τον Αδη και απλά σε χρειάζονται εκει
για να νιώθουν οτι δεν τους ξέχασες...

αφιερωμενο στην **

2 comments: