Πρωσοπικά προβήματα= αχ+2β??

Θα μπορούσαμε να πούμε πως τα προσωπικά μας προβλήματα είναι μαθηματικές εξισώσεις;

Τα αιώνια βάσανά μας να τα ονομάσουμε "χ" και άμα είναι και αβάσταχτα,χ στο τετράγωνο;.Τι σε απασχολεί τώρα?Τώρα που διαβάζεις αυτό το αρθρό.Σκέψου.Γράψτο σε ένα χαρτί και βρες τον άγνωστό σου,την λύση σου,την αδιέξοδό σου. Τώρα προσπάθησε να τα λύσεις...

Θα σε πάω λίγο παλια,τότε που στο γυμνάσιο έκανες ασκήσεις για το σπίτι(διότι στο λύκειο δεν έκανες,και μην μας δουλεύεις).Βλέπεις τις ασκήσεις των μαθηματικών. Αφού βρίσεις Παναγίες και όλα τα σχετικά Άγια πρόσωπα,παίρνεις το μολύβι. Στη ζωή,το πιο δύσκολο είναι να πιάσεις αυτό το καταραμένο μηχανικό μολύβι,να πάρεις την απόφαση να λύσεις το πρόβλημά σου. Σκέφτεσαι,σκέφτεσαι,τίποτα δεν σου βγαίνει. Μόνο κάτι αλαμπουρνέζικα που,μεταξύ μας,δεν ψήνεσαι και πολύ να τα ψάξεις σε βάθος .Απο φόβο μήπως αποτύχεις,απο πλήρης αδιαφορία σε στύλ "πρόβλημα είναι,θα το λύσει ο καθηγητής μου" και πολλές φορές απο βαρεμάρα. Είναι πολύ περίπλοκο και νομίζεις ότι δεν μπορείς.΄Έτσι,τα παρατάς,παραδίδει τα όπλα,και ζωγραφίζεις στο πλαίσιο του τετραδίου σου.Λουλουδάκια,φατσούλες,τραγούδια,καρδίες...και αυτό συνεχίζεται για μια ζωή...

Εγώ προτείνω να παραιτήσεις για λίγο το καλλιτεχνικό σου πνεύμα και να δοθείς ολοκληρωτικά στην λύση του προβλήματος-στον άγνωστο "χ".Άμα δεν αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες,τα βάσανα και τα προβλήματά μας με αυτοπεποίθηση και τόλμη,τι θα κάνουμε?τι θα αντιμετωπίσουμε?Ούτε τον καθηγητή δεν θα μπορέσουμε να αντικρίσουμε όταν δει την λευκή μας κόλλα. Θα σου κράξει Δωδεκάλογο και δεν θα ανεχτεί δικαιολογίες πλαισιωμένες σε καρδούλες και αστεράκια.

Σταμάτα,λοιπόν,να στολίζεις την εξίσωση του προβλήματός σου,κάτσε κάτω,και πιάσε μολύβι।Αντιμετώπισε τα προβλήματα που σου έβαλε ο καθηγητής σου।Η ίδια σου η ζωή...